“Για την κεραμική της Ξένιας Αραπάκη ll”

Η Ξένια Αραπάκη είναι ζωγράφος και κεραμίστρια με μακρά πορεία. Σπούδασε κεραμική, εκτός από ζωγραφική, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο κεραμικής με τον Γεώργιο Γεωργίου και στο εργαστήριο κεραμικής-γλυπτικής με τον Παύλο Παλτόγλου. Από τότε δεν εγκατέλειψε ποτέ αυτή την τέχνη, την εξέλιξε με συνεχείς δοκιμές σε τεχνικές και σε διάφορους πηλούς και την ασκεί μέχρι σήμερα με ζήλο. Δίδαξε τεχνικές κεραμικής στα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας και Πάτρας και παράλληλα οργάνωσε διεθνή συνέδρια, όπως το εμβληματικό με θέμα «Η Κεραμική Τέχνη στην Εκπαίδευση», που είχε στόχο να αναδείξει τις σχέσεις της κεραμικής τέχνης με την ιστορία, την επιστήμη και την τεχνολογία, να δημιουργήσει έναν γόνιμο προβληματισμό και δημιουργικό διάλογο για τον ρόλο και τη σημασία της κεραμικής τέχνης και των σύγχρονων διεθνών και ελληνικών πρακτικών εφαρμογών της στην εκπαίδευση, αλλά και να διατυπωθούν εμπεριστατωμένες προτάσεις για το μέλλον της κεραμικής τέχνης στην εκπαίδευση.

Όλα τα στάδια της επίπονης διαδικασίας της χειροποίητης παραγωγής του κάθε έργου εκτελούνται από την ίδια. Η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί τεχνικές όπως το μακαρόνι και το φύλλο πηλού για να μορφοποιήσει τα έργα της και στη συνέχεια τα ψήνει στον ειδικό φούρνο (καμίνι) υψηλής θερμοκρασίας. Αφού ο πηλός μετατρέπεται σε μπισκουί και ολοκληρωθούν οι δοκιμές των χρωμάτων, προσθέτει το σμάλτο σε όλη την επιφάνεια του έργου και το ψήνει δεύτερη φορά για να πάρουν την τελική τους μορφή.

Από τις πρώτες δημιουργίες της στράφηκε στην εικαστική κεραμική και όχι στην τυποποιημένη κατασκευή χρηστικών αντικειμένων. Τα κεραμικά της Ξένιας Αραπάκη είναι περίοπτα γλυπτά από πηλό και έχουν μια αυθεντικότητα τόσο στη φόρμα όσο και στην έγχρωμη εφυάλωση. Αρχικά ξεκίνησε να διαμορφώνει «κλειστές» ψηλές και ογκώδεις φόρμες, ενώ στην πορεία υλοποιεί και «ανοιχτές» μεγάλου και ακανόνιστου σχήματος ευφάνταστες φόρμες. Εκτός από το εντυπωσιακό μέγεθος, καθοριστικό στοιχείο στην ιδιομορφία των κεραμικών της είναι το έντονο χρώμα. Η κεραμίστρια κινείται σε μονοχρωμίες ή διχρωμίες, το βαθύ κίτρινο ενίοτε συνδυάζεται με το μπλε του κοβαλτίου, το κόκκινο της φωτιάς συμπληρώνεται με το απόλυτο μαύρο, και άλλοτε προτιμά την αντίθεση του άσπρου με το μαύρο ή ψυχρών-θερμών χρωμάτων.

Η αισθητική των κεραμικών της δημιουργιών συνάδει απόλυτα με το ύφος της ζωγραφικής της και η ίδια δηλώνει πως στα έργα της αποτυπώνει συναισθήματα και ανακαλεί μνήμες και εμπειρίες. Τα ασύμμετρα κεραμικά της με το μεταμοντέρνο ύφος προβάλλουν την υλικότητά τους και χαρακτηρίζονται από έναν πρωτότυπο ρυθμό και μια ένταση που προδίδει τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα της σύγχρονης εικαστικού.

Λουΐζα Καραπιδάκη

Ιστορικός Τέχνης

Υπεύθυνη της μουσειακής συλλογής του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών